ROCZNICA POŚWIĘCENIA KOŚCIOŁA
(21 września 2005 r.)
21 września jest dniem, w którym przypada rocznica poświęcenia kościoła w Warszawie. W roku 1997 po uroczystości poświęcenia kapłan Łukasz Kaczorek i Rada Parafialna zaproponowali, aby ten dzień obchodzony był jako święto parafialne. Propozycja ta została przyjęta jednogłośnie przez całą parafię.
W tym dniu na dziękczynnym nabożeństwie dziękujemy Bogu za Jego pomoc w realizacji tego wielkiego przedsięwzięcia, jakim było pobudowanie nowego Domu Bożego. Choć piętrzyły się trudności, choć wydawało się, że sprzysięgły się przeciw nam wszystkie siły, Bóg czuwał nad parafią, nie opuszczał nas i to dzięki Jego pomocy i wstawiennictwie Matki Bożej Nieustającej Pomocy świątynia została pobudowana - mamy więc za co dziękować.
Także w tym roku, jak zawsze, zebraliśmy się na Mszy świętej. Za wszystkie łaski i dobrodziejstwa podziękowaliśmy Panu śpiewając hymn „Ciebie, Boga, chwalimy”, a Maryi pieśnią – „O Maryjo, niebios Pani”. Po uroczystości zebraliśmy się w świetlicy parafialnej, gdzie przy herbacie wysłuchaliśmy pięknych wierszy naszych zacnych poetów: biskupa M. Szymona Bucholca i jego brata, kapłana M. Tadeusza recytowanych przez parafian i kapłana. Przypomnieliśmy sobie nasze mariawickie pieśni poświęcone Mateczce i Dziełu Wielkiego Miłosierdzia. Popłynęły słowa takich pieśni jak: „O przecudna Perło”, „Klasztorek”, „Nasz lot”, „Jak długo w sercach naszych” i „Od kolebki do mogiły”.
Niejednemu z obecnych zakręciła się przy nich w oku łza. Osoby starsze pamiętały teksty, ale młodsi już ich nie znają. To bardzo smutne i przykre. Zapomnieliśmy o tym, co było świętością dla naszych przodków.
Czas naszego spotkanie płynął nieubłaganie szybko.
Na koniec kapłan Łukasz zaintonował jeszcze pieśń „Nie rzucim Dzieła”. Oby słowa tej pieśni były dla nas drogowskazem na każdy dzień naszego życia.
